Walvismuziek- Wally Lamb

Roman

Het verhaal

Dolores is een emotioneel wrak en dat is niet verwonderlijk. Al op haar dertiende heeft ze ongeveer alle ellende meegemaakt die je je voor kunt stellen: haar gewelddadige vader is een leugenaar en rokkenjager; haar moeder heeft de geestelijke en emotionele consistentie van een hoopje gelei. En de mannen in haar leven zijn van de ergste soort. Maar Dolores is een doorzetster. Manmoedig probeert ze haar ellende weg te eten, daarbij geholpen door haar moeder die een niet-aflatende stroom frisdrank, chips en chocoladerepen aandraagt. Tegen de tijd dat Dolores volwassen is, weegt ze meer dan honderd kilo en is het leven er niet prettiger op geworden. Dan besluit Dolores zichzelf nog één kans te geven voor ze voorgoed het moede hoofd erbij neerlegt.

Mijn interpretatie van het verhaal in het kort

Dolores voelt zich van kindsbeen af al erg eenzaam, anders dan de anderen. Ze heeft geen doorsnee gezin en geen doorsnee kindertijd. Als haar vader scheidt van haar labiele moeder is Dolores verplicht bij haar oma te gaan wonen. Terwijl haar moeder enige tijd in een instelling verblijft, probeert Dolores haar tijd te doden bij oma. Dolores raakt helemaal gefrustreerd, in de knoop met zichzelf. Ze wil niet weten van haar oma en ze zet al snel een vuile bek op om iedereen op afstand te houden. Ook wanneer haar moeder terugkomt uit de inrichting blijft Dolores dwars liggen.

Tegen de tijd dat Dolores dertien is, zit ze emotioneel aan de grond. Ze duwt iedereen weg, voelt zich verlaten. Tot ze een erg fijne band krijgt met een nieuwe bovenbuur, Jack. Dolores kan erg goed met Jack praten en voelt zich begrepen door hem. Maar is dat ook wederzijds? Of maakt hij misbruik van haar vertrouwen?

Cover

Mooie cover, die duidelijker wordt naar het einde van het verhaal toe.

Het stelt Dolores voor als foetus, in de buik van haar moeder. Toen de buitenwereld haar nog niet kon raken. Toen ze nog veilig en beschermd was door de mensen die ze vertrouwde en waar ze van hield.

Leesgevoel

Het boek is opgedeeld in 3 grote delen waar de hoofdstukken doorheen lopen. Het verhaal wordt vertelt uit het perspectief van Dolores.

Het is een echte pageturner, je wil weten hoe het verder gaat, hoe Dolores het red,...voor je het weet draai je de laatste bladzijde om.

Mijn favoriete stukje

Dolores gaat langs bij een gestrande walvis die overleden is.

Vanaf de kust had ze er zwart uitgezien, maar nu ik naast haar zwom zag ik dat haar huid geschakeerd was, gevlekt met donkere en lichtere grijzen. Ik stak mijn hand uit om haar aan te raken. Ze voelde stevig en gespierd aan tegen mijn handpalm, mijn trillende blauwe vingers. Tegen mijn lippen. De kus voelde zacht en ruw aan. Zoutig.

Ik zwom onder water naar haar voorkant en kwam boven, dobberend en watertrappelend. Ik was gewichtloos.

Haar massieve kop en snuit waren bedekt met knobbels - lelijke, vormloze bulten, bezaaid met stekelige baardstoppels, die scherp aanvoelden. Haar gehavende bek stond open alsof ze had geprobeerd drinkend in veilig, diep water terug te komen. Haar kaak, half boven, half onder het wateroppervlak, was omzoomd met dikke bezemharen. Haar ogen waren onder water.

Ik hield mijn adem in en dook onder, mijn eigen ogen open.

Het oog staarde naar me terug met een lege blik. De iris was melkachtig en wit, vertroebeld door zeewater. Een oog met een grauwe staar, een oog vol dood. Ik stak mijn hand uit en raakte de huid aan vlak onder het oog, raakte toen de harde oogbol zelf aan.

Zo zou ik kunnen sterven. Hier.

Ik vocht tegen mezelf, mijn hoofd stootte naar beneden richting bodem, mijn armen duwden en maaiden om onder te blijven. Ik dronk zeewater in grote gulpen en slokken, ving in het heetst van mijn strijd een glimp op van het doodsoog.

Toen verzette ik me ertegen, woedend. Als een razende kwam ik boven en deed het wateroppervlak uiteenspatten. Ik hoestte en spuugde, hapte en snakte naar adem en liet de goede lucht branden in mijn longen.

Ik zwom naar haar andere zij, rond de gescheurde en gebroken vin. Mijn voeten raakten de bodem. Ik strompelde en waadde terug naar de kust, opnieuw genadeloos getroffen door de striemende kou. Mijn kleren lagen op een natte hoop aan de vloedlijn. Ik trok ze worstelend weer aan. Ik had een soort eindpunt bereikt. Maar ik had het ook niet bereikt. Ik weet niet hoe lang ik daar zat te bibberen.

Wat vond ik ervan?

Ken je die boeken waar je zo snel mogelijk verder wil lezen en wanneer je dan aan het einde komt, je helemaal verloren bent omdat het verhaal nog niet afgelopen mocht zijn? Dit is zo een boek.

Het is een prachtig beeldend verhaal. Wally reikt je alles aan om samen met Dolores te voelen, te zijn.

Nu nog steeds, vraag ik mij af hoe het met Dolores gaat. Ze kruipt zo onder je huid. Ik zal Dolores Price nooit vergeten.

Specificaties

Uitgever: De Boekerij - Amsterdam

Prijs: Online tweedehands te vinden vanaf €15,95 Zelf gekocht in de Krinkel voor €4,00

Publicatiedatum: Juli 2000

Aantal pagina's: 382

ISBN: 9789022528006