Terwijl Parijs sliep- Ruth Druart

Het verhaal

Parijs, 1944. Het leven van een jonge vrouw neemt een afschuwelijke wending als ze op een dag van haar bed wordt gelicht. Ze wordt op transport gezet naar Auschwitz. Op het perron neemt ze een levensbepalende beslissing: in haar wanhoop geeft ze haar zoontje, een baby nog, weg aan een wildvreemde man.

Santa Cruz, 1953. Jean-Luc heeft met veel moeite het verleden achter zich gelaten. Getekend door de nazibezetting van Parijs en zijn werk langs de spoorlijnen, waar hij getuige was van de gruwelijkheden die de Duitsers aanrichtten, ontvluchtte hij na de Tweede Wereldoorlog Frankrijk om samen met zijn vrouw en aangenomen zoontje een nieuw leven te beginnen in de Verenigde Staten. Dan wordt op een dag zijn ergste angst werkelijkheid en klopt het verleden volkomen onverwacht op zijn deur.

Op het moment dat Sarah weeën heeft, komt een vriend hun waarschuwen, ze zouden komende avond opgepakt worden en afgevoerd worden naar een kamp. Er zit niets anders op dan hun prille geboortegeluk op te bergen en te vluchten met hun zoontje Samuel. Na enkele dagen vluchten worden Sarah en haar man David verraden en worden ze door de Duitsers met een vrachtwagen naar het kamp Darcy gebracht. In het kamp worden de mannen en vrouwen van elkaar gescheiden. Sarah wijkt geen seconde van haar zoontje Samuel en doet er alles aan om hem te beschermen tegen de verschrikkingen van het kamp.

'Hij heet Samuel.'

Na een verblijf van vijfentwintig dagen in Darcy staan David, Sarah en baby vermeld op de deportatielijst naar Auschwitz die de volgende nacht vertrekt. Door een gelukkig toeval is het spoor stuk en kan de trein niet vertrekken voor de zon opkomt. Hier komt Jean- Luc in beeld, hij werkt als spoorwegarbeider in het station dat onder leiding staat van de Duitsers. Op het moment dat de wagons leeggemaakt worden om de sporen te kunnen herstellen, ziet Sarah Jean- Luc staan. Ze ziet zijn ogen en weet onmiddellijk dat hij geen van hen is, hij staat aan de goede kant. In een allerlaatste wanhoopsdaad duwt ze het bundeltje met Samuel in zijn armen en smeekt Jean- Luc om voor hem te zorgen. Jean- Luc gaat op de vlucht samen met Samuel en zijn vriendin Charlotte naar Amerika, waar ze een nieuw leven beginnen als gezin.

Wat een prachtig beklijvend verhaal. Het leest zo vlot, dat je wilt dat het nooit stopt. Er wordt gewisseld tussen de vertellende perspectieven van Charlotte, Jean-Luc, Sarah, David en Samuel. Het geeft je een duidelijke kijk op wat er in ieders hoofd omgaat. Ruth Druart schreef een beeldend en aangrijpend verhaal over de Tweede Wereldoorlog in Parijs en wat moederliefde met een mens kan doen. Je voelt de pijn van zowel de biologische ouders als de adoptieouders en je hart breekt in twee wanneer er emotionele beslissingen worden genomen. Een boek dat zeker in mijn gelezen top tien komt, prachtig!

Deze paragraaf wilde ik graag met jullie delen

Het moment dat Sarah haar kind toevertrouwd aan Jean-Luc

Dan voelt hij een hand aan de kraag van zij overal trekken. Als hij omlaag kijkt, ziet hij een jonge vrouw met groene ogen. Ze trekt verwoed haar zijn hoofd naar haar mond. 'Wie bent u? U bent geen gevangene.' Hij houdt haar vast bij haar middel, zodat ze niet meegesleurd wordt met de stroom. Hij fluistert in haar oor. 'Ik ben spoorwegarbeider. Moet ik een boodschap aan iemand overbrengen?'

'Nee.' Ze huilt, tranen stromen over haar wangen. Hij wil haar vasthouden, kan haar niet laten gaan. Hij draait zich opzij om haar tegen de oprukkende massa te beschermen. Het lawaai zwelt aan doordat er nog meer mensen uit de trein springen. Hij wacht tot er weer geschoten wordt. Ze slaat haar arm om zijn nek en drukt haar mond tegen zijn oor. Hij zou graag haar tranen wegvegen, maar weet dat ze hem iets probeert te vertellen. 'Alstublieft,' zegt ze. Hij voelt dat er iets tegen zijn borst wordt geduwd. Iets zachts en warms. Hij kijkt omlaag.

Een stomp neusje steekt uit lagen stof. Donkere ogen gaan open en kijken hem recht aan. Het geluid lijkt te verstommen als het kind ernstig naar hem staart.

'Neem alstublieft mijn kind mee!'

Ontroerend extra'tje

Aan het einde van het verhaal staat nog een mooi gedicht dat ik met jullie wilde delen.

Gedicht voor een geadopteerd kind

Geen bloed van mijn bloed

of bot van mijn bot

maar toch, wonderbaarlijk genoeg

van mij.

Vergeet nooit

ook maar één moment,

dat je niet groeide onder mijn hart

maar erin.

Specificaties

Uitgever: Boekerij

Prijs: Paperback €19,99 Ebook €11,99

Publicatiedatum: 3 mei 2021

Aantal pagina's: 384

ISBN: 9789022592380