Wij Duitsers- Alexander Starritt
Oorlogsroman
Het verhaal
Wanneer de jonge Schot Callum zijn Duitse opa vraagt hoe het was om aan de foute kant gevochten te hebben, wordt zijn vraag in eerste instantie beantwoord met stille irritatie. Maar na diens dood vindt Callum een lange brief, aan hem gericht.
Die brief is dit boek, waarin Callums grootvader vertelt over de laatste dagen aan het oostfront - waarin hij niet alleen weet dat Duitsland de oorlog aan het verliezen is, maar ook dat dat terecht is. Hij schrijft over zijn leven te midden van verschrikkingen en chaos én over de enorme moed die hij om zich heen zag. Hij stelt zichzelf de vraag in welke mate hij verantwoordelijk is voor de situatie waarin hij verkeerde. Terwijl hij een antwoord op deze vraag probeert te vinden, vertelt Callum wat voor man zijn opa geworden is in de zeventig jaar na de oorlog.
'De nieuwkomers kwamen en gingen als koeriers die hun eigen lichamen kwamen afleveren.'
De cover is hetgeen ik het eerst zag, in combinatie met de titel was ik onmiddellijk verkocht. Mijn zwakte voor oorlogsromans kwam meteen boven.
Alexander Starritt zorgt ervoor dat het verhaal levensecht lijkt. Je wordt in het verhaal gezogen en het lijkt alsof je mee beleefd wat Meissner (de opa) meemaakt. Het deed mij vaak denken aan de serie 'Band of Brothers'. De vriendschappelijke groep artilleristen die genieten van een gestolen voedselvoorraad, hun als een eenheid verenigen tegen de feldgendarmerie en samen voor hun gestolen pony Ferdinand zorgen. Naar het einde van het boek wordt het echt wel spannender en ontluikt het plot van het verhaal.
Een prachtig vlot verhaal waarin voornamelijk de opa het woord neemt, afgewisseld met herinneringen van Callum, de kleinzoon.
Doordat het niet opgedeeld is in hoofdstukken, heb je soms wel een heel eind te lezen voordat je een goede plaats vindt in het verhaal om te stoppen. Mij stoorde dit absoluut niet.
Zeker een aanrader voor de liefhebbers van oorlogsromans!
Mijn favoriete stukje
Maar al die tijd, mijn hele gevangenschap lang, was ik diep vanbinnen, onder alle ongeduld en uitputting, opgelucht. De ramp had zich voltrokken. We hadden de oorlog verloren. Duitsland was geruïneerd, bezet, gekrompen, opgedeeld. Onze regering was opgeknoopt. We waren overgeleverd aan de genade van onze overweldigers en veroveraars, inwoners van een verwoest land, kinderen van een vernederd volk.
Maar ik was niet gefusilleerd. Ik vocht niet langer voor de nazi's. Ik was niemand iets verplicht. Ik was alleen nog maar verantwoordelijk voor mezelf. Voor het eerst sinds de winter van 1941, toen de Blitzkrieg tot stilstand werd gebracht aan de rand van Moskou, voelde ik geen toenemende vrees, maar hoop- dat ik op een dag naar huis zou mogen en verder kon gaan met mijn leven.
'Naast me riep Himmelsbach: Jihaa!'
Uitgever: Ambo|Anthos
Prijs: Paperback €21,99 Ebook €9,99
Publicatiedatum: Januari 2021
Aantal pagina's: 224
ISBN: 978 90 263 5041 2